Het is zaterdag 22 oktober en de eerste FLAL-wandeling staat op het programma. Vertrek en aankomst bij recreatiecentrum Dundelle in Bakkeveen.

Ik heb even nagedacht en besluit meteen voor de 50 km te gaan. Meteen na de inschrijving ontmoet ik Tom van der Velde en ik voel hem al een beetje aankomen: “mag ik je even wat vragen?”

Hoogste tijd daarom om mij weer even aan jullie voor te stellen. Ik ben Piet van Gorkum uit Sneek en ik probeer elk seizoen zo veel mogelijk FLAL-tochten te lopen. Gelukkig heb ik de vooraankondiging van Johan Vellinga gelezen, waardoor het schrijven van dit verslagje deze keer niet al te moeilijk zal zijn.

We beginnen met een lus van 10 km en maken kennis met de mooie en gevarieerde omgeving van Bakkeveen met haar prachtige herfsttinten. De bebossing wordt afgewisseld met zandverstuivingen, uitgestrekte heidevelden en hier en daar een idyllische vennetje. Het valt mij op, dat sommige heidevelden er nog florissant bijstaan, terwijl andere geheel zijn overwoekerd door andere begroeiingen.

We vormen een groepje van 10 personen en blijven de gehele dag samen. Was erg leuk en gezellig. Het totaal aantal deelnemers aan de langste afstand was 30. We spoeden ons richting Donkerbroek en het landschap gaat veranderen. Aan weerszijden zien we uitgestrekte landerijen met op de achtergrond bospercelen. Dit geeft weer mooie vergezichten.

We passeren Petersburg en ontwaren een mooi pittoresk bruggetje. Korte tijd later wandelen we op de Moskoureed. Het gehucht Moskou heb ik zelf niet gezien, maar dat kan zo maar een onachtzaamheid van mij zijn geweest. Het zijn namen waar je tegenwoordig niet op zit te wachten, maar het is de realiteit.

We bereiken Donkerbroek, waar in “Het Witte Huis” de koffie en de tomatensoep klaar staan. Na de korte onderbreking gaan we verder richting de buitenwijken in Oosterwolde. Onderweg zie ik een aantal heel mooie bomenrijen.

Vervolgens weer de terugweg naar Donkerbroek. De eerste kilometers maken we kennis met vriendelijk asfalt. Even had ik de hoop, dat we linea recta door zouden lopen, maar dat bleek overduidelijk niet het geval. De realiteit bracht ons langs de oever van een kanaal of rivier, waarvan ik de naam niet weet. Dat was zonder meer het zwaarste stuk van de tocht en de hernieuwde kennismaking met “Het Witte Huis” kwam als geroepen.

Daarna nog een kilometer of 10 en via de Duurswouder Heide keerden we weer terug bij ons beginpunt.

Namens alle 342 deelnemers wil ik graag iedereen, die deze prachtige tocht voor ons mogelijk heeft gemaakt, daarvoor hartelijk dank zeggen.

Piet van Gorkum