Het is zaterdag 23 maart  en we maken ons op voor het slotakkoord van het wandelseizoen 2023/2024. We verzamelen ons in de sporthal “Nije Westermar” in Burgum, dat het verstrekpunt zal zijn voor de laatste wandeltocht van het seizoen.
Burgum is de hoofdplaats van de gemeente Tietjerksteradeel, die alle fusieperikelen heeft doorstaan en als zelfstandige gemeente heeft kunnen overleven. De tocht zal ons voeren door het mooie landschap van de Friese Wouden.
Ik ben redelijk vroeg in de sporthal en de begroeting met Tom van der Velde is, zoals altijd, hartelijk. Door zijn brede glimlach voel ik hem al aan komen: “wil jij vandaag wel een stukje schrijven?”. Natuurlijk wel, al weer voor de vierde keer dit seizoen.
De weersvoorspellingen waren de gehele week verre van rooskleurig: hagel en onweer. Dat heeft ongetwijfeld mensen er van weerhouden om de wandelschoenen aan te trekken. Anderen besloten een kortere route te lopen. Dit heeft er toe geleid, dat het aantal wandelaars voor de langste afstand deze keer was beperkt tot 20.
Ik besluit met enkele getrouwen toch de 60 km te gaan lopen en heb daar geen tel spijt van gehad. Een enkele korte hagelbui werd afgewisseld met een mild voorjaarszonnetje. Kortom, best wel goed wandelweer.
Ik had me voorgenomen de namen van alle dorpen, die de revue zouden passeren, uit het hoofd te leren. Maar daar ben ik na vijf dorpen mee opgehouden, jullie zullen ze in dit verslagje ook niet tegenkomen.

Karakteristiek voor de Friese Wouden zijn de houtwallen, die zorgen voor een natuurlijke omheining van de weilanden. En natuurlijk de pingo’s, waarnaar deze wandeltocht is genoemd. Hieronder vinden jullie een omschrijving van dit natuurverschijnsel. De pingo’s zijn ontstaan in de laatste ijstijd. De bovengrond was volledig bevroren. Aan de onderkant borrelde water omhoog, dat bevroor. Daardoor ontstond een ijsbal. Deze zijn bij het opwarmen van de grond gesmolten. De smeltaarde vormde een aarden wal, die om de plas ontstond. Ik moet er wel eerlijk bij bekennen, dat ik deze toelichting heb gejat van de site van de FLAL.

Opvallend ook vond ik de omgeving van Feanwâlden met z’n grote plassen en uitgestrekte rietkragen. Een heel mooi stuk natuur!

Omdat we ons geen tijdverlies kunnen veroorloven, raadpleeg ik tijdens de wandeling steeds de routebeschrijving. Voor zover ik mij dat kan herinneren, had ik dit nog nooit eerder gedaan.  Het is duidelijk: als er staat “einde pad LA”, dan weet je dat dit ook geldt voor een betonpad, dat enkele kilometers lang is. En hoef je onderweg niet te twijfelen.

Toen we om kwart over 6 bij de finish arriveerden, werden we verwelkomd door iemand, waarvan wij dachten dat hij bij de organisatie hoorde: “jullie moeten de volgende keer harder lopen en meer rekening houden met de pijlers”. Toch wel enigszins ontdaan melden wij het voorval aan de vrijwilligers achter de tafel: “is onzin, jullie zijn heel mooi op tijd”. Het kan heel goed zijn, dat het zo maar iemand was. We moeten er verder maar geen aandacht aan schenken.

Graag wil ik namens alle 536 deelnemers iedereen, die deze mooie tocht voor ons mogelijk maakte, daarvoor hartelijk dank zeggen. Wat mij betreft, graag tot het volgende seizoen.

Piet van Gorkum.

Noot van de redactie: Piet heel hartelijk dank voor je medewerking in het afgelopen seizoen. Het was telkens een genoegen jouw verslagen te lezen. (namens de webredactie, Tom van der Velde)